-
1 къутэн
а) (екъутэ) перех. гл. 1. сломать, разбить, разрушить что-л./ Къару ехьэлIауэ зыгуэр Iыхьэ-Iыхьэу зэгуэудын, зэпкърыудын (зэпэщхьэхуэ щIын).* Ар щызэхихым, нанэм и тэбакъитIыр икъутэри къэкIуэжащ. Къэб. фольк.2. колоть ( дрова)/ Пхъэр хьэкум зэриплъхьэнум хуэдэу зэпыупщIын, зэгуэудын.* Пхъэ мащIэ пкъутэм, анэр шхыдэу, Куэд бгъэсми адэм имыдэу. Е. К.б) (мэкъутэ) неперех. гл. сломаться, разбиться, разрушиться/ Зыгуэрым и щытыкIэр фIэкIуэдын, Iыхьэ-Iыхьэу (Iыхьэ зыбжанэу) зэгуэудын; зэтеуэн.Хьэкъущыкъур къутащ. Унэр къутащ.* Ар щыщIалэм шууэ зэтеджалэри и лъакъуэ къутауэ щытащ. Черк. фольк. Бгъэр куэдрэ уэмэ, и дамэр мэкъутэ. (погов.)Ахъшэ къутэн см. ахъшэ.Унафэр къутэн см. унафэ.Хабзэр къутэн см. хабзэ.